“เด็กที่ใส่รองเท้าผ้าใบเป็นเวลานานอาจจะหลงลืมและละเลยคุณสมบัติอันละเอียดอ่อนของฝ่าเท้า ฝ่าเท้านั้นใช้ยึดจับพื้นดิน ทั้งนิ้วเท้า ส้นเท้า และข้อเท้า ช่วยสร้างสมดุลย์ในการทรงตัว ยิ่งไปกว่านั้นยังพบว่าการเดินเท้าเปล่า จะช่วยเสริมภูมิต้านทานในร่างกาย เด็กจะแข็งแรงขึ้นหากเราช่วยให้ฝ่าเท้าของเด็กได้สัมผัสกับธรรมชาติเป็นประจำ”
.
เร พิก้า (Rae Pica) นักจิตวิทยาเด็กเขียนไว้ในหนังสือของเขาชื่อ “ประสบการณ์ต่อการเคลื่อนที่และดนตรี” (Experiencing in movement and music) ในบทความชิ้นนั้นเธอกล่าวว่า การเดินเท้าเปล่านั้นไม่ได้เพียงแต่เพิ่มสัมผัสต่อโลก หากแต่มันยังช่วยกระตุ้นพัฒนาการทางสมองของเด็กอีกด้วย ความจริงที่ว่า เท้า ฝ่าเท้า และปลายเท้าของเรานั้นเป็นส่วนที่มีเส้นประสาทรวมตัวกันมากที่สุด หากกระตุ้นมันอย่างสม่ำเสมอมีผลอย่างมากต่อระบบประสาทโดยรวมของร่างกาย
.
แล้วเพราะเหตุใดกัน เราจึงต้องใส่ใจกับรองเท้าและการใส่รองเท้าในเด็กเป็นพิเศษ (ประเภทของรองเท่าที่เด็กใส่บ่อยๆ จะกลายเป็นความเคยชินที่ติดตัวในเวลาต่อมา) เหตุผลหนึ่งที่ใช้กันอยู่เสมอคือ การป้องกันเด็กจากเชื้อโรคตามพื้นดิน แต่อย่าลืมว่าผิวหนังของมนุษย์ในยามปกตินั้นสามารถป้องกันจุลินทรีย์เหล่านั้นได้อย่างปกติอยู่แล้ว และอันที่จริงมือของเรานั้นเป็นส่วนที่สัมผัสเชื้อโรคมากกว่าส่วนอื่นๆ ถ้ามีความเชื่อตามเหตุผลนี้ เราคงต้องใส่ถุงมือแทบตลอดเวลาเป็นแน่…
.
อีกเหตุผลหนึ่งที่สนับสนุนการใส่รองเท้าในเด็กคือ การป้องกันพวกเขาจากวัตถุหรือสิ่งของมีคม ซึ่งฝ่าเท้าของคนเราจะมีผิวหนังที่หนากว่าอวัยวะอื่นๆ ดังนั้น ถ้าเด็กๆ วิ่งเล่นตามปกติ แล้วไม่ไปเจอเศษแก้ว ของมีคมเข้าซะก่อน การบาดเจ็บบริเวณฝ่าเท้านั้นแทบจะไม่เกิดขึ้นเลย
.
การใส่รองเท้าในเด็กและใส่ติดต่อกันมายาวนาน จะมีผลต่อการบังคับรูปทรงของเท้าที่กำลังเติบโตอย่างอิสระ รองเท้าทำให้สัมผัสด้านทิศทางเปลี่ยนแปลงไป อาจมีผลให้สมดุลย์เปลี่ยนแปลงตามไปด้วย การปล่อยให้เท้าเคลื่อนที่ได้อย่างอิสระมีคุณประโยชน์มากมายกว่าการจำกัดอยู่ภายใต้พันธนาการของรองเท้า!
.
ในฝั่งวัฒนธรรมตะวันออก การเดินด้วยเท้าเปล่าดูจะเป็นสิ่งที่คุ้นเคยมากกว่า อาทิ ในประเทศไทย การ บิณฑบาตของพระภิกษุในยามเช้า ถือเป็นเรื่องปกติที่พระจะเดินด้วยเท้าเปล่า ไม่ว่าจะเป็นพระภิกษุในเมือง หรือในป่าก็ตาม ยิ่งบิณฑบาตไกลเท่าไร พระภิกษุก็ต้องเดินเท้าเปล่าไกลเท่านั้น เหตุผลที่สำคัญคือ การได้ฝึกสติหรือความรู้สึกตัว การบิณฑบาตคือการปฏิสัมพันธ์กับผู้คนทั่วไป ซึ่งไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนักในฐานะของสมณเพศ ดังนั้น การมีสติ รู้สึกตัวอยู่ตลอดเวลาจึงเป็นสิ่งสำคัญมาก ไม่นับเรื่องการเดินจงกรม ที่เป็นหนึ่งในอุบายวิธีด้านการฝึกสมาธิ ซึ่งอาศัยเพียงฝ่าเท้าอันเปลือยเปล่าเพื่อฝึกฝนการรู้สึกตัวเท่านั้น
.
ในทางการแพทย์ของจีน การค้นพบว่าประสาทที่ปลายเท้ามีความสำคัญมหาศาลต่อสุขภาพของเรา เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นมาเนิ่นนานกว่าห้าพันปี ในภาพพิมพ์โบราณแสดงให้เห็นถึงการไหลเวียนของพลังงานในร่างกาย ในทางการแพทย์จีน เผยให้เห็นถึงจุดสำคัญจำนวนมากบนฝ่าเท้า ซึ่งเป็นพื้นฐานในการรักษาแบบฝังเข็มที่เรารู้จักกันดี และการนวดฝ่าเท้าแบบกดจุดก็เป็นที่นิยมกันอยู่ในปัจจุบันนี้ ดังนั้น ถ้าไม่ต้องการพึ่งพาการนวดหรือการบำบัดเฉพาะทาง เราควรใส่ใจและหันมาเดินเท้าเปล่าในสวนหรือสถานที่ที่สงบบ้างเป็นบางครั้ง
.
ลองนึกภาพ… ผืนดินหรือสนามหญ้านุ่มๆ ที่เราละเลย กลิ่นหญ้าที่ส่งกลิ่นหอมทุกครั้งที่เท้าของเราได้สัมผัส นั่นเป็นการผ่อนคลายที่เรียบง่ายที่สุดที่เรากระทำได้บ่อยครั้งเท่าที่เราต้องการ และนั่นก็ส่งผลดีต่อสุขภาพของตัวคุณเอง!!