มนุษย์นั้นเป็นสัตว์ที่ไม่อาจเก็บความร้อนไว้ในตัวได้ แม้ว่าเราจะต้องการความร้อนเพื่อการเผาผลาญพลังงานก็ตามที การระบายความร้อนของมนุษย์จะปรากฏให้เห็นหลังการออกกำลังกายด้วยการหอบออกมาหรือการต้องการน้ำดื่มอย่างกระทันหัน ดังนั้นหากโลกร้อนขึ้นจากอุณหภูมิปกติเพียง 7 องศาฟาเรนไฮต์ (ราว 13.89องศาเซลเซียส) ร่างกายของมนุษย์ก็ยากจะทนทานอยู่ได้ โดยเฉพาะผู้คนที่อาศัยอยู่แถบเส้นศูนย์สูตร และสำหรับผู้คนทั่วโลกการเพิ่มขึ้นของอุณหภูมิไปถึง 12 องศา (ฟาเรนไฮต์)จะหมายถึงการสูญสิ้นของเผ่าพันธ์มนุษย์เลยทีเดียว ความร้อนขนาดนั้นคงไม่เกิดขึ้นได้ในช่วงศตวรรษนี้แน่ ระดับสูงสุดที่เราคาดหวังไว้ในทางเลวร้ายคือ7 องศา (ฟาเรนไฮต์)ที่จะเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตามการเพิ่มขึ้นของความร้อนบนโลกมีอย่างต่อเนื่อง หลังปี ค.ศ.2002 มีคำเตือนจากหลายประเทศในยุโรปถึงการออกนอกบ้านในฤดูร้อนว่าอาจทำอันตรายแก่ร่างกายได้หากไม่ระมัดระวังหรือป้องกัน เมือง2 เมืองที่เข้าขั้นวิกฤตในปีนั้นและปีถัดมา ได้แก่ การาจีในประเทศปากีสถาน และกัลกัตตาในประเทศอินเดีย มีการคาดเดาจากนักอุตุนิยมวิทยาว่า ไม่ช้าก็เร็วการอาศัยอยู่ใน 2 เมืองนี้อาจเป็นไปไม่ได้อีกต่อไป จุดที่ร้อนสูงสุดในโลกนี้อยู่ที่ประเทศบาห์เรน มีการทักทำนายว่า หากความร้อนยังคงเพิ่มขึ้นเช่นนี้ แม้การนอนหลับธรรมดาในยามค่ำคืนของผู้คนในดินแดนนั้น อาจก่อให้เกิดสภาวะไฮเปอร์เทอร์เมีย-Hyperthermia (สภาวะที่ระบบการควบคุมอุณหภูมิ หรือความร้อนในร่างกายทำงานผิดปกติเพราะได้รับความร้อนมากเกินไป) ได้ ดินแดนตะวันออกกลางและรอบๆ อ่าวเปอร์เซียก็กำลังประสบปัญหาหนักเช่นกัน ในปี ค.ศ.2015 อุณหภูมิสูงสุดในดินแดนแถบนั้นคือ 163 องศาฟาเรนไฮต์(72.78 องศาเซลเซียส) ซึ่งถือว่ายากจะทำงานกลางแจ้งได้แล้ว และด้วยความร้อนที่เพิ่มขึ้นไม่หยุดยั้งเช่นนี้ อีกไม่กี่ทศวรรษข้างหน้าการประกอบพิธีฮัจญ์ที่เมืองเมกกะอาจกระทำไม่ได้อย่างแน่นอน ที่ประเทศ เอล ซัลวาดอร์ ในแถบที่มีการทำไร่อ้อย ความร้อนที่เพิ่มขึ้นกำลังทำร้ายร่างกายผู้คนแถบนั้นอย่างรุนแรง […]

สภาวะโลกร้อนเป็นสิ่งที่ทุกคนตระหนักอยู่ในยามนี้ คำว่า Global Warming หรืออุณหภูมิโลกที่เพิ่มขึ้น ไม่ใช่คำแปลกประหลาดอีกต่อไป สภาพที่ชายหาดเริ่มหดหายไม่ใช่สภาพที่แปลกประหลาดอีกต่อไป การเปิดหน้าต่างหรือเครื่องปรับอากาศในฤดูหนาวไม่ใช่กิจกรรมที่แปลกประหลาดอีกต่อไป เราทุกคนล้วนรับรู้ว่าโลกร้อนขึ้นและร้อนขึ้น แต่การรับรู้นั้นไม่ใช่ความรู้สึกรุนแรงเหมือนดังตกอยู่ในยามวิกฤต เราเชื่อว่าทุกสิ่งจะจัดการได้ในชั่วชีวิตของเราและปัญหาใดก็ตามเกี่ยวกับโลกร้อนที่ยากเกินไป เราย่อมพร้อมจะทิ้งให้เป็นเรื่องของคนรุ่นต่อไปในการจัดการปัญหานั้น ทว่าในความเป็นจริง ไม่ใช่เช่นนั้นเลย ปัญหาโลกร้อนอาจหนักหนากว่าที่เราเห็นและไม่แน่ด้วยซ้ำไปว่าก่อนสิ้นศตวรรษนี้ โลกอาจไม่เหมาะสำหรับการอยู่อาศัยโดยสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่ามนุษย์อีกต่อไป หลายเดือนก่อน ภาพถ่ายทางอากาศจากดาวเทียมบอกเราว่าหลังปี 1998 โลกร้อนขึ้นในอัตราทวีคูณเกินกว่าที่คาดเดาเอาไว้ ที่ขั้วโลกใต้เมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา ธารน้ำแข็งได้แตกตัวออกเป็นระยะทางถึง 11 ไมล์ ใน6 วัน เหลืออีกเพียง 3 ไมล์จะทำให้น้ำทะเลกลืนกินมันได้ และไม่แน่ว่ากว่าที่บทความนี้จะจัดพิมพ์ ธารน้ำแข็งนั้นอาจละลายหายไปในมหาสุมทรแอนตาร์คติคแล้วก็เป็นได้ คำถามที่น่าสนใจคือ หากวิกฤตโลกร้อนที่ว่านี้เป็นเรื่องที่เร่งด่วนจริง เพราะเหตุใดเล่าเราถึงหาได้รู้สึกมีส่วนร่วมกับวิกฤตที่ว่าเลยแม้แต่น้อย อะไรคือสาเหตุที่ทำให้เรารู้สึกเฉยเมยกับปัญหาสำคัญที่ว่านี้ได้ นักอุตุนิยมวิทยานาม เจมส์ ฮันเซ่น-James Hansen ได้ให้ความเห็นว่า ความเฉยเมยที่ว่านี้เกิดขึ้นจากสาเหตุสองประการ ประการแรกนั้นเกิดจากการที่นักวิทยาศาสตร์ที่เชี่ยวชาญในเรื่องปัญหาโลกร้อนไม่สามารถค้นหาภาษาที่จะใช้สื่อสารกับผู้คนทั่วไปได้อย่างง่ายดายหรือราบรื่น ประการที่สองคือเหล่าบรรดาเทคโนแครต-Tecnocrat หรือผู้ที่ยึดมั่นในการใช้เทคนิควิทยาการเพื่อพัฒนาโลก ล้วนดาหน้าออกมาชี้แจงว่าปัญหาโลกร้อนเป็นสิ่งที่สามารถควบคุมและจัดการได้และเสียงพูดของพวกเขานั้นดังและกินพื้นที่กว่าเสียงของผู้เตือนภัยจากวิกฤตนี้อย่างเทียบกันไม่ได้เลย สมการง่ายๆ ของวิกฤตโลกร้อนเป็นดังนี้ ทุก 2 องศาเซลเซียสที่เพิ่มขึ้นจะส่งผลกระทบต่อผู้คนจำนวนนับ 10 ล้านคนที่ต้องอพยพถิ่นฐาน และหากอุณหภูมิสูงขึ้นถึง 4 องศาเซลเซียส […]

S.M.A.R.T. คือเกณฑ์หนึ่งภายใต้กระบวนทัศน์ KPI ได้แก่ 1. Specific หรือ ความเฉพาะเจาะจง 2. Measurable หรือ ความมีมาตรฐานการวัด 3. Attainable หรือ Achievable หรือ ความสามารถที่จะบรรลุผลสำเร็จได้ 4. Realistic หรือ ความสมจริง / ความเหมาะสมกับบริบท / สภาพจริง และ 5. Timely หรือ ความสามารถในการวัดผลภายในเวลาที่กำหนด MBOs ย่อมาจาก Management by Objectives หมายถึง การบริหารโดยวัตถุประสงค์ เป็นวิธีการบริหารโดยการกำหนดวัตถุประสงค์หรือเป้าหมายร่วมกัน ระหว่างผู้บังคับบัญชากับผู้ใต้บังคับบัญชา หรือ Joint Objective Setting Between Superior and Subordinates MBOs ถูกนำมาใช้สำหรับการบริการกันอย่างแพร่หลาย ผู้พัฒนาแนวคิดการบริหารโดยวัตถุประสงค์ คือศาสตราจารย์ Peter Drucker MBOs […]

OKRs ย่อมาจาก Objective and Key Results หมายถึง เครื่องมือใช้ในการบริหารจัดการองค์กร ด้วยการกำหนดเป้าหมาย และผลลัพธ์ขององค์กร OKRs มีขึ้นเพื่อบอกว่าได้บรรลุจุดมุ่งหมายที่ตั้งไว้แล้วหรือยัง OKRs ทำหน้าที่ตัวกลางที่จะประสานระหว่าง 1. ผู้บริหาร 2. หัวหน้างาน และ 3. ผู้ปฏิบัติงาน โดยทั้ง 3 ระดับ จะต้องกำหนด Objective ของแต่ละระดับที่สนับสนุนกันและกัน และต้องมีความเชื่อมโยงถึงกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งก็คือ ต้องมีการกำหนดตัววัดผล หรือ Key Results ซึ่งจะสามารถเกื้อหนุน Objectives ในแต่ละระดับ Objectives หมายถึง สิ่งที่องค์กรต้องการทำให้สำเร็จ Key Results หมายถึง วิธีการที่องค์กรจะทำให้สำเร็จ Objective: เป้าหมายเชิงกลยุทธ์: คุณสมบัติของการตั้ง Objective ที่ดี Objective นั้นคือเป้าหมายเชิงคุณภาพ หรือ Qualitative ที่ต้องมีการตั้งให้สอดคล้องกับวิสัยทัศน์ หรือ Vision […]