เป็นที่รู้กันทั่วไปว่า ปัจจัย 4 ที่สำคัญของมนุษย์นั้น ประกอบด้วย 1.อาหาร 2.ยารักษาโรค 3.เครื่องนุ่งห่ม และ 4.ที่อยู่อาศัย โดยภาพรวมแล้ว ข้อ 1 ถึงข้อ 3 น่าจะเป็นมาตรฐานที่มนุษย์ยุคนี้สามารถมีครอบครองได้อย่างไม่ยากเย็นนัก แต่ข้อสุดท้าย คือที่อยู่อาศัย อาจเป็นข้อที่มีความสำคัญที่มนุษย์ยุคนี้ไม่สามารถมีครอบครองได้ทุกคน

ข้อมูลเชิงสถิติในอดีตได้กล่าวไว้ว่า ปัญหาที่เกิดขึ้นในประเทศที่มีประชากรเมืองขนาดใหญ่ คือ ปัญหาการขาดแคลนที่อยู่อาศัย และเป็นปัญหาเฉพาะของกลุ่มคนชนชั้นล่าง ขณะที่สถานการณ์ในปัจจุบันได้กลายเป็นปัญหาที่ส่งผลกระทบถึงกลุ่มคนชนชั้นกลางด้วย สืบเนื่องจากปัญหาเศรษฐกิจและค่าครองชีพที่นับวันจะทวีคูณสูงขึ้นเรื่อยๆ สวนทางกับรายได้ส่วนใหญ่ของประชากรที่ยังคงที่เท่าเดิม หรืออาจลดน้อยลง ทำให้ความฝันของคนยุคนี้ที่อยากจะมีที่อยู่อาศัยดีๆ กลายเป็นเรื่องที่ไม่ง่าย

ปัญหาดังกล่าวได้กลายเป็นปัญหาใหญ่ระดับโลกที่ไม่ได้เกิดขึ้นเฉพาะแต่ในประเทศใดประเทศหนึ่งเท่านั้น หลายประเทศกำลังต้องการวิธีการและมาตรการในการแก้ไขปัญหาเรื่องนี้อยู่ ถ้ามัวแต่จะคิดหรือมองว่า เป็นหน้าที่และความรับผิดชอบโดยตรงของหน่วยงานภาครัฐที่จะต้องดำเนินการแก้ไขปัญหานี้ให้ลุล่วงก็อาจไม่ถูกต้องเท่าไหร่นัก แม้ว่ารัฐได้ดำเนินนโยบายโครงการบ้านเอื้ออาทร หรือโครงการอื่นๆ ภายใต้การดำเนินงานของการเคหะแห่งชาติ เพื่อแก้ไขปัญหาการขาดแคลนที่อยู่อาศัย แต่ทว่าโครงการดังกล่าวไม่สามารถตอบโจทย์คนในยุคนี้ได้ทั้งหมด เพราะด้วยสภาพแวดล้อม ทำเลที่ตั้งที่ การคมนาคม ระบบสาธารณูโภค และสิ่งอำนวยความสะดวกต่างๆ
“บ้านที่ทุกคนมีได้” หากจะตีความหมายของคำๆ นี้ น่าจะไม่ได้หมายความว่า จะต้องเป็นบ้านที่ตอบโจทย์ความต้องการของกลุ่มคนมีรายได้น้อยเท่านั้น แต่ควรตอบโจทย์ในการใช้ชีวิตส่วนอื่นๆ ด้วย เช่น มีสังคมและชุมชนที่ดี มีระบบสาธารณูปโภคที่ดี มีสภาพแวดล้อมที่ดี ตั้งอยู่ในทำเลที่ตั้งที่เหมาะสม เพื่อคุณภาพชีวิตที่ดีสำหรับทุกคน ด้วยเหตุนี้ บ้านที่ทุกคนมีได้ จึงน่าจะหมายความถึงโอกาสสำหรับทุกคนที่สามารถเป็นเจ้าของ “บ้าน” ที่อยากมีและสามารถมีได้ ภายใต้เงื่อนไขและข้อจำกัดต่างๆ

“นวัตกรรมใหม่ในยุคปัจจุบัน ก่อให้เกิดธุรกิจการก่อสร้างในรูปแบบใหม่มากมาย” ธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับการก่อสร้างรูปแบบใหม่ เป็นหนึ่งในโอกาสหรือช่องทางที่เป็นไปได้สำหรับคนที่อยากมีบ้าน และเป็นเรื่องใหม่ที่ดีที่มีบริษัทก่อสร้างบางบริษัท ได้นำแนวคิดและไอเดียใหม่ๆ มาผสมผสานกับองค์ความรู้และเทคโนโลยีใหม่ๆ ดังนั้น ความฝันของคำว่า “บ้านที่ทุกคนมีได้” ก็มีโอกาสและมีแนวโน้มที่จะเป็นจริงมากขึ้น ด้วยทางเลือกในการใช้วัสดุ หรือนวัตกรรมใหม่ๆ มาใช้ในการก่อสร้าง
องค์กรธุรกิจใหม่กับเทรนด์การสร้างบ้านรูปแบบใหม่

ตัวอย่างแรกคือ สถาบันอาศรมศิลป์ ผู้นำแนวคิดการสร้างบ้านแบบบ้านดินหรือวัสดุธรรมชาติ ที่เน้นคอนเซ็ปต์กรีน เช่น ดินเหนียวหรือไม้ไผ่ มาผสมผสานกับองค์ความรู้ใหม่ ก่อให้เกิดการสร้างบ้านดิน และบ้านไม้ไผ่ที่สร้างได้จริงและสามารถอาศัยอยู่ได้จริงอย่างมีคุณภาพ

หรือตัวอย่างที่สองคือ บริษัท ไทย นาโนเฮาส์ กลุ่มบริษัทก่อสร้างที่นำเอานวัตกรรมวัสดุก่อสร้างชนิดใหม่ ที่เรียกว่าอิฐบล็อกนาโน มาใช้ในการก่อสร้าง เป็นวัสดุที่มีความแข็งแรงกว่า ทนทานกว่า ป้องกันความร้อนได้ดีกว่า น้ำหนักเบากว่าอิฐทั่วไป และที่สำคัญคือ มีหลักในการก่อสร้างคล้ายการต่อชิ้นส่วนเลโก้ของเด็กๆ ด้วยการวางอิฐบล็อกนาโนให้ลงตรงตามล็อคของมวลอิฐ สามารถนำเหล็กเส้นมาวางลงในช่องว่างเพื่อเทปูนใส่ลงไปแทนการก่อเสาเข็มหรือการใช้เสาไม้หรือปูนแท่งหล่อสำหรับทำโครงสร้างบ้านได้ นอกจากนี้ยังสามารถวางแนวร้อยท่อไฟฟ้า ประปา ขณะก่อสร้างได้ ทำให้อาคารมีความมั่นคงแข็งแรง และประหยัดงบประมาณการก่อสร้างโดยรวม เมื่อเทียบกับค่าวัสดุและค่าแรงงานจนก่อสร้างแล้วเสร็จได้

นอกจากนี้ ธุรกิจการก่อสร้างที่ใช้นวัตกรรมหรือวัสดุทดแทนยังมีอยู่อีกมากมาย มีการคาดการณ์ในอนาคตว่า ธุรกิจนี้จะสามารถสร้างรายได้มหาศาล สามารถพัฒนาต่อยอดได้ไกลอีกมาก ขึ้นอยู่กับการสนับสนุน และความร่วมมือในการวิจัยค้นคว้า เพื่อค้นหานวัตกรรมใหม่ๆ มาใช้ในการก่อสร้างต่อไป…
https://www.youtube.com/watch?v=JvKLfil1pNo